Η Αλίκη Βουγιουκλάκη ως σταρ του ελληνικού μιούζικαλ

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη υπήρξε άρρηκτα συνδεδεμένη με τις μουσικοχορευτικές παραγωγές του ελληνικού κινηματογράφου, τα μιούζικαλ, στον καιρό της ακμής τους. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη είχε αποκτήσει την προσωνυμία της «εθνικής σταρ», όρος που “αντανακλά την απαράμιλλη δημοτικότητα της Βουγιουκλάκη, αλλά επίσης υποδηλώνει ότι θεωρούνταν κατά κάποιο τρόπο αντιπροσωπευτική των αξιών και των χαρακτηριστικών του έθνους”. Η Βουγιουκλάκη εκμεταλλεύτηκε την απήχησή της και εισήγαγε το μουσικοχορευτικό στοιχείο στις ταινίες της από την πρώιμη περίοδό τους, εικονιζόμενη στα μάτια του κοινού ως η απόλυτη πρωταγωνίστρια του μιούζικαλ. Ωστόσο, το πραγματικό ερώτημα που απορρέει από το γεγονός ότι η Βουγιουκλάκη κατάφερε πολύ σύντομα να μετατραπεί σε σταρ του μιούζικαλ είναι το με ποιον τρόπο το κατάφερε. Η απάντηση βρίσκεται στην διπλή φυσιογνωμία της εικόνας που παουσίαζε. Εκ πρώτης όψεως, η Βουγιουκλάκη φέρεται να είναι μία απλή λαϊκή κοπέλα, καταλαμβανόμενη από επιθυμίες και καθημερινά προβλήματα, ζώντας μία κανονική ζωή. Ωστόσο, παρουσιάζει επίσης και το πρόσωπο της σταρ, της οποίας “οι επιθυμίες ικανοποιούνται και οι φόβοι αποτρέπονται”, ευρισκόμενη έτσι σε έναν ειδυλλιακό κόσμο, κινούμενο εκτός των πλαισίων της πραγματικότητας. Έτσι, συμπεραίνουμε ότι το “κλειδί της επιτυχίας” της ήταν η ισορροπία ανάμεσα στους δύο αυτούς κόσμους, τον φανταστικό και τον πραγματικό-καθημερινό, η οποία επιτυγχάνεται “μέσω της πλοκής και των νούμερων”. Η Βουγιουκλάκη κατάφερε επίσης να εκτελέσει η ίδια τα μέρη της πρόζας αλλά και τα μουσικά και χορευτικά μέρη, στοιχείο που την συνέδεσε σε μεγαλύτερο βαθμό με το μιούζικαλ, αποδίδοντάς τα με φαινομενικό αυθορμητισμό και αυτοσχεδιασμό, “συγκαλύπτοντας τον επαγγελματικό χαρακτήρα ως ερασιτεχνισμό”. Τα νούμερά της παρουσιάζονταν ως αυθόρμητες εκφράσεις και όχι ως επαγγελματικές παρουσιάσεις, παρά το γεγονός ότι η ίδια ήταν επαγγελματίας τραγουδίστρια, ενώ τα τραγούδια της “λειτουργούσαν ως εμβληματική συμπύκνωση της προσωπικότητάς της ως σταρ”.

Επιπλέον, μεγάλο ρόλο στην ανάδειξη της Βουγιουκλάκη ως σταρ του μιούζικαλ έπαιξαν δύο ακόμη στοιχεία. Πρώτον η “συνειδητή υιοθέτηση μιας μοντέρνας δυτικής εικόνας”, μέσω του βαμμένου ξανθού χρώματος του μαλλιού της που παρέπεμπε σε ξένες σταρ παρομοίου είδους (όπως η Marilyn Monroe) και δεύτερον, η στάση που τηρούσε μέσω των ρόλων της αναφορικά με το ζήτημα της παραδοσιακής πατριαρχικής οικογένειας και του γάμου, αφού “παρά τον δυναμισμό τους [των ρόλων] οι χαρακτήρες που παίζει η Βουγιουκλάκη στο τέλος δίνουν προτεραιότητα στο γάμο αντί για την καριέρα”, επιβεβαιώνοντας πάντα και παρά τις αντιθέσεις την αξία της πατριαρχικής οικογένειας. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη παρουσιαζόταν πάντοτε ως μία πονηρή και ελκυστική νέα γυναίκα, η οποία μέσα από τα μουσικοχορευτικά δρώμενα βοηθούσε στην εξέλιξη της πλοκής του έργου. Όλοι οι προαναφερθέντες παράγοντες συνετέλεσαν σημαντικά στο να αποδοθεί στην Βουγιουκλάκη ο τίτλος της «εθνικής σταρ» αλλά και της «σταρ του ελληνικού μιούζικαλ».

 Πηγές: Παπαδημητρίου Λυδία (2009), Το Ελληνικό Κινηματογραφικό Μιούζικαλ, Αθήνα: Παπαζήση