Γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1924 στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια πήγε στην Αμερική για να συνεχίσει τις σπουδές του. Σε ηλικία 15 ετών, ο Μίμης Πλέσσας, πήγε στον ραδιοφωνικό σταθμό και επιλέχτηκε από τον Μάριο Βάρβογλη και την υπόλοιπη επιτροπή του σταθμού ως ο πρώτος σολίστ της ελληνικής ραδιοφωνίας. Ύστερα από την δικτατορία του Μεταξά και το «όχι» που βροντοφώναξαν, έπαιξε πιάνο στον σταθμό με Ισπανικό όνομα ώστε να μην αναγνωρίζεται. Στο τέλος μίας από τις εκπομπές, ανακοινώθηκαν τα ονόματα των οργανοπαικτών και άμεσα έφτασε η γκεστάπο, η οποία συνέλαβε και οδήγησε τον Πλέσσα στην Μέρλιν όπου τον ξυλοκόπησαν.
Το 1952, σε ηλικία μόλις 27 ετών, τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο μουσικής του πανεπιστημίου της Μινεσότα, και την επόμενη χρονιά κατετάγη πέμπτος πιανίστας στις ΗΠΑ. Το 1952 άρχισε επίσης την ενασχόληση του με τη σύνθεση και από το 1956 ως μαέστρος και συνθέτης. Ασχολήθηκε με τη σύνθεση μουσικής για ταινίες και θεατρικές παραστάσεις, έχοντας στο ενεργητικό του 104 ταινίες και 70 παραστάσεις. Τα είδη της μουσικής με τα οποία ασχολήθηκε ήταν η έντεχνη, η οργανική συμφωνική, η jazz,η λαϊκή, η ροκ και η πειραματική. Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Θεατρικών Συγγραφέων, της Εταιρίας Μουσικοσυνθετών Στιχουργών Ελλάδος, της ΕΡΓΗΜ (σύγχρονης μουσικής) και πολλών άλλων καλλιτεχνικών συλλόγων. Το 1959 άρχισε να γράφει την μουσική για ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.
Μερικές από αυτές είναι:
• Ραντεβού στον αέρα: στίχοι Θάνος Σοφός, σκηνοθεσία Γιάννης Δαλιανίδης, τραγούδι Γιάννης Βογιατζής (ένας ουρανός μ’ αστέρια)
• Οι θαλασσιές οι χάντρες: στίχοι Άκος Δασκαλόπουλος, σκηνοθεσία Γιάννης Δαλιανίδης, τραγούδι Μαίρη Χρονοπούλου(Έκλαψα χτες)
• Μία κυρία στα μπουζούκια: στίχοι Κώστας Πρετεντέρης, σκηνοθεσία Γιάννης Δαλιανίδης, τραγούδι Γιάννης Πουλόπουλος (Απόψε κλαίει ο ουρανός)
Έχει βραβευτεί με το πρώτο βραβείο μουσικής του πανεπιστημίου της Μινεσότα (1951).Ακόμα του έχει απονεμηθεί από τον Δήμο Αθήνας το Χρυσο μετάλιο της πόλης σε μια συμφωνική συναυλια στο Μεγαρο Μουσικής (2000). Επίσης, πήρε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα για την προσφορά του στον πολιτισμό, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας(2001). Το 2002 τιμάται για τα 50 χρόνια του στην Ελληνική μουσική σκηνή στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού από το Υπουργείου Πολιτισμού. Το 2004 τιμάται ως ο «Άνθρωπος της Χρονιάς» από τον υπουργό πολιτισμού στην τελετή των προσωπικοτήτων για την προσφορά του στον παγκόσμιο πολιτισμό και το 2006 Βραβεύεται από την Ακαδημία Προσωπικοτήτων για τη συνολική προσφορά του στον πολιτισμό.
Ορισμένα από τα έργα του για τον ελληνικό κινηματογράφο είναι:
Αν ειναι η αγάπη αμαρτία
Αν σαρνηθώ αγάπη μου
Εκλαψα χθες
Μενουμε παντα παιδια
Ολα δικα σου ματια μου
Σε βλεπω στο ποτηρι μου
Σταματησε του ρολογιου τους δεικτες
Τι σου ’κανα και πινεις
Το φεγγαρι πάνωθέ μου
Βρέχει πάλι απόψε
Ανοιξε πέτρα
Καμαρουλα
Ο Ανδρας που θα παντρευτω
Του αγοριου απέναντι
Δυο αδερφακια ειμαστε
Γιώργος Κατσαρός
Γεννήθηκε τον Μάιο του 1934 στην Κέρκυρα. Αποφοίτησε από το Ελληνικό Ωδείο και από το Πάντειο Πανεπιστήμιο, αφού είχε μάθει πρώτα να παίζει σαξόφωνο. Έχει κάνει συνθέσεις για το θέατρο, τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Είναι μέλος της εταιρίας ελλήνων συνθετών θεατρικών συγγραφέων της ένωσης μουσικοσυνθετών στιχουργών Ελλάδος και του μουσικού συλλόγου. Το 1965 τιμήθηκε με το Β Βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Σόποτ της Πολωνίας. Το 1969 πήρε το Γ Βραβείο στο Φεστιβάλ τραγουδιού Μάλτας και το Δ Βραβείο στο Φεστιβάλ τραγουδιού του Ρίο ντε Τζανέιρο (1970). Επίσης συμμετείχε στην Eurovision το 1974 ως συνθέτης. Διετέλεσε διευθυντής ορχήστρας του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας κατά την περίοδο της Χούντας των Συνταγματαρχών. Σήμερα επιμελείται επίσης όλων των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων του Δήμου Αθηναίων ως αρχιμουσικός και καλλιτεχνικός διευθυντής.
Τα επακόλουθα είναι μερικά από τα έργα του στον ελληνικό κινηματογράφο :
Η μεγάλη ευκαιρία
Η μπάλα είναι στρογγυλή
Η κερκυραία
Κέρκυρα Κέρκυρα
Με τα ούζα
Το αυτοκίνητο
Υψηλή κοινωνία
Ανησυχία
Αντίο κύριε
Γείρε στην πέτρα
Κρασί, θάλασσα και τ’ αγόρι μου
Οι άντρες δεν κλαίνε
Παραδοσιακός γάμος
 |
| http://youtu.be/pMPsNZUjC6s |
Γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1939 στην Αθήνα όπου και μεγάλωσε. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες συνθέτες. Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών και συνέχισε στο Παρίσι και στο Julliard School of Music της Νέας Υόρκης. Έχει γράψει τραγούδια σε περισσότερους από 42 δίσκους, μουσική για 21 ταινίες και 15 τηλεοπτικές παραγωγές. Ακόμα, έχει συνθέσει μουσική για αρχαία τραγωδία, δράματα και διεθνή μπαλέτα. Στην αρχή ξεκίνησε να γράφει μουσική κυρίως για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Πρώτη του μεγάλη επιτυχία είναι η μουσική που έγραψε το 1963 για την κινηματογραφική ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Κόκκινα Φανάρια». Θεωρείται και σπουδαίος ενορχηστρωτής με πιο πρόσφατη ενορχηστρωτική δουλειά του, τον δίσκο "Ερημιά" του Μίκη Θεοδωράκη και του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Προς το τέλος της δεκαετίας του ’60 επικέντρωσε το ενδιαφέρον του στην κλασσική μουσική Στα έργα του περιλαμβάνονται σουίτες μπαλέτου, κοντσέρτα αλλά και συμφωνικά έργα. Έχει βραβευτεί πολλές φορές σε κινηματογραφικά και μουσικά φεστιβάλ, όπως το Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Τον Μάιο του 1994 ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Adelphi της Νέας Υόρκης. Στις αρχές του 1995 ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση της «Κρατικής Ορχήστρας Ελληνικής Μουσικής» (KOEM).
Ορισμένα από τα έργα του για τον ελληνικό κινηματογράφο είναι:
Άπονη ζωή
Φτωχολογιά
Παράπονο
Σαββατόβραδο στην Καισαριανή
Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι
Ο πειρασμός
Όρκος
Χάθηκε το φεγγάρι
Το δίχτυ
Σφιχτείτε, κρατηθείτε
Γύρνα με στα περασμένα
Ένα πρωινό(άναμπελ)
Σε ζητώ
Παναγιώτης Μωράκης (Τάκης)
Γεννηθηκε στις 15 Αγούστου του 1916 στην Αθήνα όπου και πέθανε στις 26 Δεκέμβρη του 1991 σε ηλικια 75 ετών. Σπούδασε από 12 ετών στο Ελληνικό Ωδείο (βιολί, με τον Τ. Σούλτσε και θεωρητικά, με τον Μ. Βάρβογλη). Κατόπιν, συμπλήρωσε για λίγο τις σπουδές του στο Ωδείο του Παρισιού. Άρχισε επίσης να σπουδάζει οδοντιατρική, την οποία εγκατέλειψε για χάρη της μουσικής. Έπειτα σχημάτισε δική του ορχήστρα με βιολιά, τα οποία έφτασαν στα 15. Έκτοτε αρχισε να συνθέτει. Έγραψε κινηματογραφική μουσική το 1955 για την ταινία Γκόλφω και ύστερα ακολούθησαν άλλες ταινίες όπως ο ηλίας του 16ου (1959), το αγοροκόριτσο(1959,Αθώα ή ένοχη (1963) και άλλες.
Το 1960 το τραγούδι του «Ήταν κάποιο Λούνα-παρκ» είχε πάρει το Δ΄ βραβείο στο 2ο Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού.Το 1962, πήρε το Α΄ βραβείο στον Διαγωνισμό Τραγουδιού του Δήμου Αθηναίων με το τραγούδι Αθήνα. Επίσης το 1962 πήρε το Γ΄ βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσ/νίκης με το τραγούδι του «Χαρές της ζωής. Το 1963, το τραγούδι του «Αγαπώ έναν τύπο», πήρε το «Βραβείο Ευρώπης» στο διεθνές Φεστιβάλ του Βενσάν, ενώ το τραγούδι του «Πού πάτε κύριε» πήρε το Δ΄ βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσ/νίκης. Το 1964 κέρδισε το Α΄ βραβείο τόσο στο Φεστιβάλ Πολωνίας (συμμετοχή 29 χωρών) με το τραγούδι του «Σ’ ευχαριστώ καρδιά μου που ξέρεις ν’ αγαπάς» όσο και στο 3ο Φεστιβάλ Θεσ/νίκης, με το τραγούδι του «Ποιος». Και το 1968 στο Φεστιβάλ Θεσ/νίκης πήρε το Β΄ βραβείο με το τραγούδι «Εκείνος».
Μερικά από τα έργα του στον ελληνικό κινηματογράφο ήταν:
Τ’ αγόρι μου
Αλίκη
τσα τσα
Δεν είμαι τίποτα
Ευχή
Εσένα ζητούσα να βρω τόσα χρόνια
Θα σε λατρεύω
Σε μαγικά νησιά
Παντού και πάντα
Τελευταία μου αγάπη
Η νεραϊδογεννημένη
Χαράματα
Ο κρυφός έρωτας
Στον αετό το βράχο
Οι μαθητές μετά την ολοκλήρωση της ξενάγησης στα εκθέματα του Μουσείου, και την παρακολούθηση του τρισδιάστατου video, δημιούργησαν το δικό τους video, με σκηνές από ταινίες του Ελληνικού κινηματογράφου από την παράσταση που ετοιμάζουν με την καθηγήτρια τους, κ. Ασιμίδου και θα παρουσιάσουν στο Σχολείο τους. Συγκεκριμένα, κάποια παιδιά πήραν τους ρόλους του σκηνοθέτη, βοηθό σκηνοθέτη, κάμεραμαν, μακιγιέζ, ενδυματολόγοι και βοήθησαν στο γύρισμα, ενώ άλλα έπαιξαν τους ρόλους τους. Παρακάτω βλέπουμε φωτογραφίες από τα "γυρίσματα", καθώς και επισυναπτόμενο οπτικοακουστικό υλικό, που μας παραχώρησε η υπεύθυνη του Μουσείου.
